دروغ شاخدار طالبان!

یعنی مجاهدین و طالبان بسیار خوشنام و نشان اند که مردم در تلاش بدنامی آنها برامده و با اتهام تجاوز و قتل و زورگیری آنها را بدنام بسازند؟
جالب است که وقتی یک گروه انتحاری و ترور را افتخار میداند چطور تجاوز جنسی را بدنامی قلم‌داد می‌کند؟
وقتی به کشتار مردم ملکی و کوچ اجباری آنها دلخوش است و آنرا بخشی از تطبیق شریعت میداند و به آن مفتخر است، چطور بهره کشی جنسی و واردشدن خودسرانه به حریم خصوصی مردم را بدنامی می‌داند؟
چطور سران و رهبران شان که ظاهرن پیشوای مذهبی و مولوی و ملا و مفتی هستند مثل آب نوشیدن در مله‌ی عام دروغ می‌گویند، احساس شرم و بدنامی نمی‌کنند ولی از اخبار تجاوزشان بر کودکان در مدارس و مدرسه احساس بدنامی می‌کنند؟
«مردم و رسانه‌ها در پی بدنامی مجاهدین اند» این توجیه به اندازه‌ی دروغ شاخ‌دار امیر خان متقی که گفته بود «پس از روی کار آمدن طالبان هیچ افغانی به دلایل سیاسی مجبور به مهاجرت نشده است» خنده‌دار و نفرت‌انگیز است. هرچند او شاید راست گفته است، چون همه‌ی این دو سه ملیون انسانی که مجبور به مهاجرت و فرار شدند تاجیک و هزاره و ازبیک و از اقوام دیگر اند. افغان‌ها حتا پس از به قدرت رسیدن آن‌ها به وطن برگشتند و در جشن و شادی انتحاریون شریک شدند.
فرید برزگر