استخبارات تالبان اما، برخلاف تضامین محکم اولیه و قول و قرارهای شفاهی و کتبی بزرگانشان و حتی تحویل ضمانتنامههای رسمی مکتوب و ممهور از چندین مرکز، وزارتخانه، مقامات متعدد و سران ارشد امارت، از همان بدو ورود ایشان به افغانستان، دهها بار در صدد بازداشت و حتی ترور وی برآمدند. چهار بار برای کشتناش، نیمهشب به خانهاش هجوم بردند. او را نیافتند اما با خشونت تمام و رفتارهایی زشت و شرمآور با خانوادهاش، همهجا را بازرسی کردند.
عاقبت "جنبش اصیل منطقه" شنبهی گذشته، ۲۴ قوس/آذرماه، به خانهی او یورش برده و پس از بازرسی چندبارهی این خانه، همسر جناب حنفی را با وضع فجیع دستگیر و او را بهجای نامعلومی انتقال دادند.
به گفتهی یک شاهد عینی که همراه جناب سرهنگ حنفی بوده است، ایشان یکشنبهی گذشته، با وجود بیماری شدید و با حال خراب، برای پیگیری و اعتراض به این رفتار وحشیانه و یافتن خبر و نشانی از همسر و مادر فرزندان خویش، ابتدا به حوزه دوم امنیتی، سپس به فرماندهی امنیت کابل و عاقبت به ریاست استخبارات تالبان مراجعه میکند.
اما ادارات مذکور به وی هیچ پاسخی ندادند، در عوض او را به سبب برگههای عفو عمومی و ضمانتنامههای بزرگان که به عنوان سند عفو امارت، به ماموران نشان داد، به تمسخر و ریشخند گرفته، اسناد را زیرپای انداخته و به او گفتند؛ وارخطا[نگران]نباش! زنات چندسالی مهمان عزیز خودمان و مجاهدان است! پیامد این رفتار وحشیانه، سرهنگ حنفی، شامگاه یکشنبه در ناحیه دوم شهر کابل خود را حلقآویز و خودکشی کرد.
این رفتارها مسبوق به سابقه است. شکنجههای وحشتناک و بیپیشینه از جمله تجاوزهای جنسی، حتی بر مردان در زندانهای طالبان امری رایج است که نهادهای بینالمللی نیز اسناد قطعی آن را بارها منتشر کردند. اختطاف و دزدیدن زنان و دختران مخالف یا زنان، دختران، خواهران و حتی مادران مردانی که امارت به بهانههای واهی قصد آزار آنان را دارد، به یک رویه تبدیل شده است. افغانستانیها و به طور خاص زنان، سیاهترین و تباهترین روزهای تاریخ خود را از بدو تشکیل این کشور میکنند. https://panjshirnews.com/vdcg.q9wrak9utpr4a.html
panjshirnews.com/vdcg.q9wrak9utpr4a.html
